داستان نویسی وارثان خاکستر

First Chapter_شعله ای در برف فقط نه سالش بود. شعله‌ها در آسمان بالا می‌رفتند. زوزه‌ی باد با فریاد آدم‌ها مخلوط شده بود. برف روی زمین می‌سوخت — انگار یخ‌ها هم آتش گرفته بودند. آدریان در میان خاکسترها نشسته بود، در حالی که دستان کوچکش را دور زانوانش حلقه کرده بود. چهره‌اش سیاه، چشم‌هایش باز، بی‌اشک. همه مرده بودند. خانه‌شان، دهکده‌شان، مادرش، برادرش، سگ پیر نگهبان... همه در آتشی ناپیدا سوخته بودند. نه دشمنی آمده بود، نه هیولایی دیده شده بود. فقط صدایی بود، در دل شب. صدای زنی آرام، پر از اندوه، در گوشش زمزمه کرده بود: > «تو از خاکستر نیستی، آدریان... تو از برفی هستی که زنده می‌سوزاند.» و بعد، همه چیز خاموش شد. وقتی صبح شد، سربازان جنوبی آمدند. دهکده‌ی سوخته را دیدند و پسری را که زنده مانده بود. او تنها بازمانده بود. و هیچ‌کس نمی‌دانست چرا. اما خودش می‌دانست... یا دست‌کم حس می‌کرد. در وجودش چیزی بود. چیزی سرد، قدیمی، مثل زمستانی که پایان نمی‌یافت